milli edebiyat zevk ve anlayışını sürdüren şiir özellikleri ne demek?

Milli Edebiyat dönemi, 1911-1923 yılları arasında Türk edebiyatında yaşanan bir edebi akımdır. Bu dönemde Türk şiiri, Batı edebiyatından etkilenen Servet-i Fünûn edebiyatından ayrılarak, milli bir karaktere büründü. Milli edebiyatçılar, Türk kültür ve tarihi ile ilgili konulara ağırlık vererek, toplumsal meseleleri ele alan şiirler kaleme aldılar.

Milli edebiyatta şiirin temel özellikleri şöyle sıralanabilir:

1. Milli motiflerin kullanımı: Milli edebiyatçılar, şiirlerinde Türk kültür ve tarihine ait semboller, mitler, efsaneler ve temaslar kullanmışlardır. Yurdun güzellikleri, ulusal simgeler gibi milli motifler, şiirlerde sıkça kullanılmıştır.

2. Halk şiiri unsurlarının kullanımı: Milli edebiyatçılar, halk şiiri diline yakın bir dil ile şiir yazmışlardır. Şiirlerinde halk şiiri unsurları olan tekrarlar, uyaklar, türküsel bir ritm kullanmışlardır.

3. Toplumsal konuların ele alınması: Milli edebiyatçılar, toplumsal konulara dikkat çekerek halkın problemlerini şiirlerinde ele almışlardır. Şiirlerinde, Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemi, ulusal bağımsızlık mücadelesi dönemi gibi tarihi olaylara da sıkça yer vermişlerdir.

4. Sade bir dil tercihi: Milli edebiyatçılar, şiirlerinde sade bir dil kullanmışlardır. Yüksek bir dil kullanmak yerine, halkın günlük konuşma diline yakın bir dil kullanılmıştır.

5. Milliyetçilik, vatan sevgisi: Milli edebiyat dönemi, Milliyetçilik akımının yükseldiği döneme denk gelir. Bu nedenle şiirlerinde milliyetçiliği, vatan sevgisini, millet sevgisini ön planda tutmuşlardır.

Sonuç olarak, Milli Edebiyat dönemi Türk edebiyatı tarihinde önemli bir yere sahiptir. Şiirlerinde milli motiflerin kullanımı, halk şiiri unsurları, toplumsal meselelere dikkat çekme, sade bir dil, milliyetçilik ve vatan sevgisi gibi özellikleriyle diğer edebi akımlardan farklılaşmış ve Türk edebiyatının zenginleşmesine katkıda bulunmuştur.